Knús allir.

Offita er ekki sjúkdómur kæri vinur.  Láttu engan telja þér trú um það og kýldu bara þá í andlitið sem halda þessu fram.  Þó ég telji að ofbeldi leysi ekki vandamál gera ég undantekningu í þessu máli.

Annars er líka bara allt gott að frétta af mér.  Vinnan er alltaf eins og frekar leiðinleg.  Sem betur fer er ég að vinna með góðu fólki, knús allir.  Síðan er ég byrjaður að drekka smá í vinnunni til að gera lífið ögn skemmilegra.  Svokölluð danska-leiðin.

Ég vildi gjarnan að ég ætti fleiri vini en flestum finnst ég alveg hundleiðinlegur og skilja ekki húmorinn minn.  Síðasti vinur minn hætti að tala við mig eftir að ég reyndi að drepa hann með hrífu.  Reyndar var þetta alveg óvart en hann kunni samt ekki að meta það.

Ég er líka smá feitur en skammast mín ekkert.  Það er betra að geta falið nammið undir húðfellingum.  Um daginn faldi ég pizzu í þriðju magafelllingunni.  Öryggisvörðurinn í búðinni stoppaði mig og reif úr fötunum en hann fann ekki neitt.  Ekkert smá fyndið.

Pabbi er dáinn svo það gengur frekar illa að ná tala af honum.  Stundum finn ég vonda lykt sem minnir mig á pabba gamla en oftast er þetta bara táfýla af mér.

Bestu kveðjur og knús.

Athugasemdir

[Jenný Anna Baldursdóttir, 7.4.2007 kl. 20:11]

Þú ert með GÓÐAN húmor, en það segir einfaldlega ekkert annað en að ég er með svipaðan og kannski erum við þau einu heiminum sem finnst þetta í lagi.

[Björn Heiðdal, 7.4.2007 kl. 21:18]

Tek það fram að myndin er ekki alveg ný.