Við erum allir Björn.

Ég hef alltaf haldið mikið upp á Björn Bjarna í gegnum tíðina.  Allt frá fyrsta degi í pólitík hef ég fylgst með honum.  Ég man að hann kom í skólann til mín þegar hann var að stíga sín fyrstu skref.  Þá virkaði hann mjög feiminn og óframfærinn.  Vissi ekki hvort hann ætti að horfa upp eða niður.  Fannst best að fittla við puttana á sér og gat varla mannað sig upp í að horfa framan í krakkana.

Sem betur fer breyttist þetta viðmót hjá karli.  Smátt og smátt gat hann horft framan í fólk og á tímabili vann hann vinnuna sína vel.  Bjössi svaraði öllum sem til hans leituðu ólíkt öðrum ráðherrum.  Hann vaknaði eldsnemma fullur af bjartsýni og góðum fyrirheitum.  Ekkert mál var svo aumt að hann gæti ekki liðsinnt því.    

En þetta breyttist og Björn fór að skipta öllum í með eða á móti.  Hann sá púka í hverju horni sem voru að plotta gegn sér.  Jón Ásgeir þar fremstur í flokki með sinn eitraða Bónusgrís.  Þessi paranoja var ekkert grín hún dró mátt úr kalli sem hafði varla tíma lengur til að sinna fólkinu í landinu.  Núna er Björn að hreinsa stjórnkerfið af óæskilegum hugmyndum og fólkinu sem hugsar þær.  Fólkið í landinu, segir hann, það eru bara Pólverjar og litlir grísir sem skipta mig ekki máli.

 

 

Geir: Útstrikanir hafa ekki áhrif á stöðu Björns