Íslendingar sjá bara það sem er fyrir framan þá.

Eins og lítil börn í grind sjá þeir heiminn frá þröngu sjónarhorni.  Það sem gerist í næsta herbergi er óljóst og allt sem er fyrir utan húsið er hreinlega ekki til.  Það sama gildir um íslensku þjóðina.  Í gær var mér boðið í smá ættarmót.  Systir mín hafði strengt þess áramótaheit að halda eitt boð í mánuði.  Nú var komið að boði númer ellefu og hafði hún boðið öllum frændsystkynum okkar úr föðurætt heim til sín.  Í smá ræðu sem hún hélt fullvissaði hún okkur um að við værum ekki númer ellefu á vinsældarlistanum hennar og uppskar hún góðan hlátur fyrir vikið.  Þessu trúi ég því systir mín er sennilega ófær um að ljúga a.m.k. færi það ekkert á milli mála ef hún reyndi það.  

En þegar kemur að stjórnmálamönnum og öðrum forystumönnum íslenskt samfélags gilda önnur lögmál.  Þeir ljúga alla daga, oft á dag.  Þetta lætur íslenska þjóðin sér vel líka og veitir þessu fólki endurtekið umboð til að ljúga og stela, ár eftir ár.  Í dag eru allir látnir dansa hrunadansinn líka fótalausir og fatlaðir eða eins og Jóhanna forsætisráðerra sagði, fatlaðir eru líka fólk.  Allir verða að dansa því Jóhanna og Samfylkingin bjuggu til sitt eigið áramótaheit.

Öll þjóðin á að dansa hrunadans á sama tíma.  Það var áramótaheit Jóhönnu og félaga.  Þó sumir séu ekki spenntir fyrir þessu brölti þá er merkilega stór hópur sem finnst gaman að dansa.  En allir verða að dansa, segir Jóhanna.  Fyrst dansa þeir sem eru næst dansgólfinu og síðan koll af kolli.  Þegar röðin kemur að mér verður gólfið yfirfullt og dansinn ekki lengur kynþokkafullur tangó eins og þegar Jón Ásgeir og frú dönsuðu ein á gólfinu.  Heldur blóðug slagsmál þar fólk reynir að komast burt á kostnað náungans.

Í svona látum sér fólk bara bakið á næsta manni eða rassinn ef um lágvaxinn einstakling er að ræða.  Boðið hjá systir minni var vel heppnað og allir bara nokkuð ánægðir með árangurinn.  Nóg af léttu áfengi ásamt ostum og heimabökuðum bollum handa öllum.  Ég þóttist vera ægilega alvörugefinn og hlustaði með athygli þegar frændsystkini mín töluðu um pólitík og ástandið.  En þegar ég benti þeim á að hrunið væri ekki afleiðing klúðurs heldur skipulagt rán með erlendum höfuðpaurum sögðu allir nei, nei.

Við vörum bara gráðug og frek.  Framsóknarflokkurinn kom með 90% lánin og allir misstu vitið í græðgi.  Bankakerfið þurfti að bregðast við og byrjaði að lána með ódýru lánsfé frá útlöndum.  Ungt fólk fékk fullt peningum sem það gat eytt í vitleysu án þess að vera borgunarfólk fyrir.

Ekki skipulagt rán heldur klúður og röð tilviljanna þar sem engin hafði yfirsýn yfir ástandið.  Allir voða vitlausir og gráðugir.  Meðan fólk fattar ekki að bankarnir og ráðamenn eru óvinir okkar mun ástandið versna stöðugt ekki batna.