Illa þroskaheftur api?

Í byrjun árs réð ég 18 ára strák til að keyra lítinn sendibíl.  Hann var ekki ráðinn sökum hæfileika heldur vegna þess að hann var sá eini sem ráðningarskrifstofan sendi.  Vegna nýrra verkefni þurfti ég að ráða strákinn á stundinni.  Hann var grannur og með sítt hár.  Ekki ósvipaður álfinum Legolas úr Lord of The Rings.  Hárið var að vísu svart og krullað sem skemmdi dálítið fyrir álfastemningunni en það koma ekki að sók því stráksi var alltaf með tóbaksdrullu í vörinni.

Þegar strákurinn, sem við skulum kalla Geir þó það sé ekki hans rétta nafn, var búinn að starfa hjá mér í nokkrar vikur kom í ljós að hann átti í vandræðum með að læra hluti.  Hann gerði sömu vitleysuna aftur og aftur.  Sumt lærði hann nokkuð auðveldlega en annað gat hann ómögululega lært.  En það var ekki það versta heldur hvað hann var fámáll.  Geir gat ekki haldið uppi samræðum og virtist engan áhuga hafa á umhverfi sínu. 

Fæst orð hafa minnsta ábyrgð og Geir fór eftir þessari reglu út í ystu æsar.  Dag einn keyrði strákur utan í kyrrstæðan bíl.  Hann lét mig náttúrlega ekki vita fyrr en ég sá að stuðarann vantaði.  Hann þóttist fyrst ekki kannast við þetta en viðurkenndi síðan að hafa rekist smá utan í mannlausan bíl.  Honum fannst reyndar óþarfi að segja mér frá þessu því þetta var svo lítið.  Ég benti honum á að það vantað stuðarann á bílinn.

Ég hélt að þú myndir ekki taka eftir þessu sagði hann nánast orðrétt.  Tilhvers átti ég að segja frá ef þú hefðir hvort sem er ekki tekið eftir neinu, þá hefðir þú orðið pirraður af ástæðulausu.  Ég sagði bara á móti, "Það vantar stuðarann á bílinn.  Vinsamlegast farðu og reynda að finna hann."   Geir setti upp fýlusvip og rauk í burtu.  Þegar hann kom til baka stuðaralaus hreytti hann því í mig að ég ætti nóg af peningum og gæti bara keypt nýtt drasl.  Svo fór hann úr vinnunni og sást ekki meir.

  

 

Aðeins í örugga höfn

Athugasemdir

[Guðbjörn Guðbjörnsson, 4.10.2008 kl. 09:22]

Að mörgu leyti rétt, þar sem stjórnvöldum mátti vera ljóst alveg frá því í fyrravetur hver staðan var. Seðlabankinn vissi af skuldastöðu allra fjármálastofnana og af gjalddögum lán. Seðlabankanum mátti vera ljóst strax í vor - þegar ríkið átti enn möguleika á að fá lán - að það þyrfti hjálpa, þar sem bankarnir kæmust aldrei í nógu mikið fé til að fjármagna sig. Þeirra stefna hefur í áraraðir að taka hagstæð lán á skammtímalánamarkaði og lána til lengri tíma. Nú er komið að skuldadögum og við eigum að borga brúsann. Slík fyrirgreiðsla verður aðeins seld dýru verði. Við megum ekki hins vegar ekki gleyma að stærstur hluti eigna lífeyrissjóðanna er bundinn í fyrirtækjum og lánastofnunum hér á landi og ef þau fara á hausinn, fara lífeyrissjóðirnir á hausinn.

[Gullvagninn (IP-tala skráð) 6.10.2008 kl. 09:10]

þetta er fín saga, og þú slappst við að reka Geir. 

Það gæti farið svo, að okkar Geir hverfi einn daginn og setjist að með góðan svissnesskan reikning á einhverri fjarlægri eyju í hitabeltinu, sbr 4ra þrepa sýstem aljþjóðabankans.