Gamli grautur

17.2.2009 | 21:43

Baldur Þórhallsson, ég elska þig!

Jæja það var kominn tími á að ég kæmi út úr skápnum. Frá tíu ára aldri hef ég staðið í þeirri trú að ég væri hinseginn. Mörg sambönd hafa endað með ósköpum því ég vissi ekki hvað sönn ást var. Allir karlmennirnir í lífi mínu hafa notað mig. Ég var ekkert meira en einnar nætur gaman fyrir þá. Palli var þó bestur og kom fram við mig sem manneskju. Þeim unaðsstundum sem við tveir áttum saman gleymi ég aldrei nema náttúrlega ef ég fæ Alsheimer.

En þegar ég sá þig Baldur fyrst tók mitt litla hjarta stökk. Hamingjustökk upp í heiðan sólskinsbjartan himininn. Allar mínar áhyggjur hurfu því ég sá að þú varst öðruvísi. Þú notaðir muninn til að gæla við tilfinningar mínar. Læddir lostafullri tungunni upp í eyrað mitt og hvíslaðir hátt ESB, esb. Ég hlustaði dáleiddur og hvíslaði á móti. Taktu mig, gerðu það sem þú vilt við mig. Ég er þinn að eilífu. Leikar æstust þegar þú tókst mig í gegnum Gullna hliðið í Brussel. Við horfðum báðir framan í dýrðina, þú örlítið fjær og móður en ég brosandi út að eyrum og fetinu nær.

Ó, hvað lífið er dásamlegt, bara við tveir og 499 milljónir til viðbótar. Þú skrifandi eitthvað gáfulegt á meðan ég elda súpu og hinar milljónirnar vinna fyrir okkur. Ég sting upp á nafninu Paradís í Brussel á nýjustu ritgerðina þína. Þú sussar blítt á mig og segir, nei elskan ég ætla að kalla þetta "Blái bossinn minn, aumur og marinn eftir smá ESB og BDSM". Bláa höndin fær sko aldrei að snerta mig, bara þínar silkimjúku lúkur. Ég segi Baldur þú segir ESB og svo kissumst við.